می دانید من زیاد در نشریات کتابداری حضور ندارم مگر توفیق اجباری. عطف یک استثنا بود و تنها نشریه است که در این سالها برایش مقاله فرستادم. آیا بیش از این لازم است چیزی بگویم؟ اما اگر قرار به گفتنی صریح و مجمل باشد باید بگویم که بنظر من بعنوان یک نشریه مستقل که حداقل در ظاهر دارای هیچ وابستگی سازمانی ندارد وجود عطف مبارک است. البته در بسیاری از موارد نمی دانم عطف را در چه گروهی باید دسته بندی کنم اما شاید این هم یکی از دلایلی است که عطف برایم جذاب است. کتابداری و اطلاع رسانی در ایران موزائیک پیچیده ایست که حداقل عطف سعی کرده گوشه هایی از آن را
نشان دهد. از برخوردهای پولیانایی گرفته تا دیدگاههای دیستوپیک. از رفتارهای پدرسالارانه گرفته تا آتارکیسم کور.از این باب نشریاتی از این دست می بایست در کنار وزین نامه های سازمانی وجود داشته باشند تا حداقل این نان بیات کمی طعم و مزه هم داشته باشد.
سلام. مرحبا استاد قدیمی. همیشه در کلام شما ایده های جدیدی وجود دارد حتی اگر یک پاراگراف یا یک جمله باشد. غبطه می خورم به دانشجویانی که سر کلاس شما می نشینند کاش می توانستم یکبار دیگر شاگرد شما باشم. خوشحالم که هرازچندگاهی در عطف می نویسید اینجوری ما هم از راه دور بهره می بریم.