نگذاریم عطف خاموش شود !

عطف برای ماندن هیچ دلیلی ندارد و نمی خواهد، مگر نوشته‌ها و حرف‌های شما !

این جمله حداقل دو سه باری از سوی نشریه عطف منتشر شده است و نشان می دهد که میزان مشارکت در ارسال مطالب به این نشریه در حد خوبی نیست ! حداقل من چنین برداشتی کرده ام و مطمئنم که اگر روال بدین منوال پیش برود، دیگر نباید منتظر انتشار شماره ی جدیدی از این نشریه ی خوب باشیم.

تقصیر عطف نیست ! تقصیر مخاطبان هم نیست ! تقصیر روزگار است ؟ تقصیر کیست نمی دانم؟ ولی می دانم که مشارکت پایین است ! نه تنها در مورد عطف که در مورد اکثر مسایل. حداقل مسایل کتابداری و اطلاع رسانی !

چندی پیش دومین مجمع انجمن کتابداری و اطلاع رسانی گیلان پس از برگزاری کارگاه وب ۲ برگزار شد. حتی عده ای که برای کارگاه امده بودند نیز پس از دریافت گواهی حضور خود حاضر به شرکت در مجمع نشدند. گویی فقط آمده بودند سرکلاسی بنشینند و گواهی بگیرند و بروند ! هر چند همین حضور آنان به هر علتی هم جای شکر دارد ! ولی ما مجمع را برای این برگزار کردیم که بیایند و خودشان حرف بزنند و خواسته هایشان را مطرح کنند ! ولی انگار همه می خواهند که یک نفر برایشان صحبت کند ! یک نفر برایشان مجله منتشر کند و آن‌ها فقط دو ماه دو ماه زحمت کشیده و مطالبش را بخوانند !

مشغله را کم و بیش همه دارند. آیا عزیزانی مثل دکتر منصوریان، دکتر اصنافی، دکتر زین العابدینی و آقای علیمحمدی که از نویسندگان تقریبا ثابت عطف هستند افرادی بدون مشغله و با وقت آزاد زیاد هستند ؟

عطف هم که نشریه پژوهشی نیست که بخاطر انتشار مطلبی در آن به نویسندگان پاداش و جایزه و رتبه ای بدهند. پس چه عاملی باعث مشارکت این افراد و عدم مشارکت سایرین در نوشتن مطلب می شود؟

مشکل این جاست که ما همیشه فکر می کنیم افراد دیگری هستند که جور بقیه را بکشند و مطلب بنویسند ! پس نیازی به مشارکت ما نیست ! شایدبعضی‌ها هم فکر کنند با انتشار مطلبی در عطف شان و منزلت شان پایین می آید ! بعضی‌ها هم ترجیح می دهند کلا چراغ خاموش باشند ! چراغ خاموش درس بخوانند، چراغ خاموش تدریس کنند ! چراغ خاموش دکتری بگیرند ! چراغ خاموش هیات علمی شوند ! چراغ خاموش حقوق میلیونی بگیرند ! چراغ خاموش رتبه بگیرند ! نه اثری، نه تاثیری ! در هیچ مسئله ای اظهار نظری از آنان نمی بینیم ! نه موافقت ! نه مخالفت ! فقط سکوت !  در همین قضیه پذیرش دانشجویان دکتری کتابداری برای دانشگاه غیرانتفاعی، عده ی قلیلی از صاحبنظران در گروه بحث به اظهار نظر می پرداختند و بقیه فقط نظاره گرند ! چرا؟ در قضایای مختلف دیگر هم متاسفانه این رویه را دیده ایم.

البته این واضح و مبرهن است که همه ی افراد قلم خوبی ندارند که بتوانند بنویسند و این ربطی به اینکه طرف استاد باشد یا دانشجو ندارد ! ولی حداقل توقع این است افرادی که بنیه این کار را دارند قلم به دست گرفته و مطلب بنویسند ! همان طوری که قبلا هم در عطف گفته ام لازم نیست که نوشته حتما پژوهشی و علمی باشد. بلکه یک خاطره شما می تواند تاثیر گذار باشد. اخیرا مطلبی از خانم پازوکی با عنوان : کتابداری در آن سوی شهر[۱] در لیزنا منتشر شد. یک خاطره نگاری ساده که از نظراتی که پای آن نوشته شده مشخص است که نوشته تاثیر گذار و خوبی است. مطمئنم که از این دست مسایل و مسایل دیگر به ذهن شما می رسد. جای آن ها فقط در ذهن شما نیست. تجربیات و حرفهای خود را با دیگران در عطف به انتشار بگذارید ! حالا یک بنده ی خدایی مثل آقای حیدری نژاد پیدا شده که بی مزد و منت دارد برای جامعه ی کتابداری مطلب منتشر می کند. ما باید حمایتش کنیم. با مطالب خود و نه اینکه این قدر او و تیمش را تنها بگذاریم که مجبور شود چنین چیزی بنویسد : “عطف برای ماندن هیچ دلیلی ندارد و نمی خواهد، مگر نوشته‌ها و حرف‌های شما” ! آن روز مباد !