باستانی پاریزی درگذشت

ساعتی قبل آگاه شدم که دکتر باستانی پاریزی استاد تاریخ ایران و کرمان ساعتهایی پیش در صبح امروز سه شنبه ۵ فروردین درگذشت. هنوز خبر نوتری ندارم. خداوند رحمتش کند که بسیار مدیون او هستیم.

باستانی پاریزی را از سال ۱۳۶۴ شناختم که وارد دوره لیسانس تاریخ دانشگاه تهران شدم. چند واحد درس با او داشتم. بعد هم در دوره های دیگر و جاهای دیگر. او استاد تاریخ دانشگاه تهران بود که دانشجویان بسیار داشت و نامش با کرمان عجین شده و زمانی قسم یادکرده بود که جز بیاد کرمان ننویسد و نگوید و ظاهرأ (تا آنجا که من میدانم) رعایت کرد. اما دوست دارم درباره او چیزی بگویم که دوست داشتم. آنچه برای من فراموش نشدنی است ابتکاری بود که زد و نقدهایی درباره نوشته های خود منتشر کرد که بعدها در کتاب خود مشت و مالی منتشر کرد. چه کسی را میشناسید که اشتباههای آماری و استنادی و روشی خود را مورد نقد قرار دهد و نه تنها منتشر کند بلکه بدیگران هم توصیه کند؟ من که ندیده ام. همین یک ابداع او برای تاریخ (بلکه دیگر علوم) ما کافی است. اگر از باستانی پاریزی تنها یک مطلب آموخته باشم و به آن افتخار کنم همین است. زمانی تلاش کردم در زندگینامه علمی خود، دسته گلهایی که درباره استاد ایرج افشار بآب دادم بنویسم و بخشی از آن را نیز منتشر کردم. چند مطلب دیگر نیز درباره خود مشت و مالی نوشتم و برخی را منتشر کردم. امیدوارم دیگران نیز چنین کنند و از آن نهراسند. 

پی نوشت:

مراسم تشییع  استاد باستانی پاریزی ساعت ۱۰ صبح روز پنجشنبه ۷ فروردین  از جلوی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران انجام خواهد گردید.

 

 

 

 

About محسن جعفری‌مذهب

View all posts by محسن جعفری‌مذهب →

6 Comments on “باستانی پاریزی درگذشت”

  1. عمری نسبتا طولانی و پربار داشتند. خوشا به سعادتشان.
    سینه شان مملو از خاطرات شنیدنی بود، سرانجام خود نیز به خاطره ها پیوستند.

    روحشان شاد و یادشان گرامی باد!

  2. از زحمات و مشکلات دوستان عطفی ام تاحدودی باخبرم. گرفتارند و در تنگنای مسائل فنی گرفتار. اما این نباید باعث شود که خبر را چنین تاریخ بزنند: «فروردین ۴, ۱۳۹۳ در ۸:۰۰ ق.ظ» و در متن آن از فوت استادمان در «صبح روز ۵ فروردین» خبر دهند.

  3. درود بر شما
    ممنون از اینکه ابتکار استاد را برای ما هم گفتید. روحشان شاد و قرین رحمت الهی.
    خودمشت و مالی، ایده جالبی است و تمرین خوبی برای بهبود نوشته‌ها و حتی امور اجرایی. شاید برای خیلی‌ها پیش آمده باشد که پس از گذشت مدتی از انتشار کارشان و یا تجربه کاری‌ای که داشته‌اند به آن نظری بیاندازند و اشتباهات خود را به روی خودشان بیاورند. اما نگاه نقادی به اشتباهات و انتشار آنها انصافا خلاقانه و مبتکرانه بود که البته از استاد بزرگ‌منشی چون پاریزی برمی‌آمد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *