یک دهه بدون فرزین

ده سال گذشت. به سرعت برق و باد. نیمه دوم فروردین ماه، برای کتابداران، اساتید و دانشجویانی که زنده یاد فرزانه فرزین را میشناختند یادآور روزهای تلخی است. روزی که جامعه کتابداران ایران، یک فرزین خود را از دست داد. فرزینی که فرزانه بود. فرزینی که هرگز سر کلاسش کسی نمیگفت خسته نباشید تا کلاس تمام شود، فرزینی که محرم اسرار دانشجویانش بود. فرزینی که مروج نیکی، مهر، علم و تلاش بود. او با تربیت نسل جدیدی از کتابداران کوشا و حقیقی و تحویل آنها به جامعه کتابداری، خود را تکثیر کرد و ماندگار شد. لبخندش هرگز از یادمان نمیرود حتی در اوج خستگی اش هرگز ندیدیم بی حوصله باشد. این ویژگی یک فرزانه است. یک فرزانه کتابدار. زنده یاد فرزانه فرزین متولد سال ۱۳۲۸ خورشیدی در شهرستان اوز در استان فارس بود. وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود در شیراز، مدرک کارشناسی خود را در رشته اقتصاد از دانشگاه شیراز اخذ کرد و سپس در مقطع کارشناسی ارشد رشته کتابداری و اطلاع رسانی ادامه تحصیل داد. وی به  عنوان عضو هیات علمی در گروه کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه شیراز مشغول به کار شد و به دلیل علاقه خاصی که به کتابخانه داشت همزمان سرپرستی کتابخانه دانشکده حقوق دانشگاه شیراز را نیز عهده دار بود. تمام تلاش وی، تربیت کتابداران متخصص و متعهد و پژوهش در عرصه کتابداری بود. وی در روز ۱۷ فروردین سال ۱۳۸۴ به دلیل ابتلا به بیماری آنفلونزا به دیار باقی شتافت. در کتابخانه میرزای شیرازی در دانشگاه شیراز، بخش مرجع به نام فرزانه فرزین نامگذاری شده است.  استاد عزیز، خانم فرزانه فرزین…ما هنوز هم دانشجویت هستیم. تمام تلاشمان این است که مثل خودت یک کتابدار متخصص، دلسوز و حقیقی باشیم و کتابداران پرتلاش را به جامعه تحویل دهیم، آنطور که به تو قول داده بودیم…