آیا گوگل اجازه دیجیتال‌سازی همه کتابها را دارد؟

نوشته جان پالفری

جهان جای بهتری برای زندگی خواهد بود اگر همه کتابها به صورت دیجیتالی درآیند. امروزه آثار جدید واقعی و افسانه­ای به صورت دیجیتالی تهیه می­گردند. وقتی که مؤلف یا نویسنده اثر خود را تایپ می­کند،  آن اثر به جای کاغذ، بر روی صفحه نمایش داده  شود، و همین رخداد برای روزنامه­ها و نشریات روی می­دهد. این واقعیت که مطالب را بر روی کاغذ چاپ می­نماییم غالباً باعث آسودگی می­شود، زیرا خیلی از افراد در هر سنی هنوز مایلند که مطالب چاپی را بخوانند.

مزایای دیجیتال­سازی انبوه کتاب، بسیار گسترده است. کتابهای چاپی که در عصر آنالوگ تهیه شده­اند باید اسکن و به صورت دیجیتالی تهیه شوند تا امکان دسترسی بیشتر، خرید آسانتر، و قابلیت وفق­پذیری با فرمت­هایی که قابل خواندن برای افراد کم بیناست، فراهم شود. متن­هایی که مدت­ها پیش به دست فراموشی سپرده شده­اند کشف خواهند شد و این امر مباحثاتی را که محققان در سراسر جهان بر سر آن­ها جنگیده­اند روشن خواهد نمود. در سراسر دنیا، کودکان از مطالبی که در گذشته از عهده خردیشان بر نمی­آمدند، می­توانند بهره ببرند. کتابخانه دیجیتالی اسکندریه که مدت زمانی رویای طولانی ما بود شگفتی­هایی به وجود خواهد آورد که  در حال حاضر نمی­توانیم تصورش را بکنیم.

این دوره­های زمانی جالب هستند. اما زمانی که سعی کنیم مسئله چگونگی در دسترس قرار دادن کتاب­های دیجیتال را برای عموم حل نماییم، مشکلات شکل می­گیرند. نویسندگان، ویراستاران، و ناشران برای آثارشان باید مبلغی دریافت نمایند.  همچنین، شرکت­هایی که اثر خود را در دسترس قرار می­دهند نیاز به جبران خسارت دارند. و ما، به عنوان خوانندگان، حقوق مشخصی داریم؛ مثلاً جزئیات عادات خواندن ما باید محرمانه باقی بماند.

گوگل طرح­های بزرگی برای دیجیتال­سازی کتاب­ها دارد. تا اواخر سال گذشته، تقریباً متجاوز از ده میلیون صفحه را اسکن کرده است. اما بعد از اتمام پروژه و در دسترس قراردادن کتابها، ناشران و نویسندگانی که ادعا می­کردند حق مؤلف آنها رعایت و از لحاظ مالی به اندازه کافی حمایت نشده­اند از گوگل شکایت کردند. بنابراین، باید قراردادی منعقد ­گردد. قسمتی از قرارداد باید به آثاری اختصاص یابد که به اصطلاح بدون مؤلف خوانده می­شوند. این­ها، کتابهایی هستند که هنوز توسط قانون کپی رایت حمایت می­شوند اما صاحبانشان شناخته شده یا در دسترس نیستند. گوگل همچنین باید کتابهایی که هم اکنون در حال چاپ هستند را نیز در دسترس قرار دهد، مگر اینکه نویسندگان بخواهند خارج از این سیستم قرار بگیرند.

قاضی بر اساس قوانین آمریکا، تصمیم می­گیرد که آیا چنین پرداخت­هایی را باید تأیید کند یا خیر و در همان زمانی که شماره جدید مجله فوکوس[i]، به زیر چاپ می­رفت، قاضی نیویورکی، دنی چین[ii]، باید تصمیم خود را اعلام می­نمود.

” باید از دیجیتال­‌سازی کتابهای دنیا استقبال نمود، اما نه تحت هر شرایطی”

مطمئناً این یک طرح بحث برانگیز است. هزینه­هایی که ما پرداخت می­کنیم باید به صورت انحصاری توسط گوگل و دیگر طرفین تنظیم گردد. آنها همچنین می­توانند تصمیم بگیرند که با مطالب چه کارهایی را می توانیم و نمی­توانیم انجام دهیم. آنها به طور حتم به شکل قابل توجهی از  آثاری که صاحب حق مؤلفشان یافت نشده بهره می­برند. نویسندگان همچنین از کنترل محدودی که در فروش آثارشان از طریق سیستم­های پیچیده وجود دارد نگران هستند.

از دیجیتال­سازی کتاب­های دنیا باید استقبال نمود، اما نه تحت هر شرایط و قیمتی. فارغ از تصمیماتی که در دادگاه مانهاتان[iii] گرفته می­شود، چیزی که ما واقعاً به آن نیاز داریم یک مشارکت جهانی است که نهادهای دولتی و خصوصی را درگیر نماید. همه کتابها باید یک مرتبه دیجیتالی شوند. برای انجام این کار به کسانی که کار دیجیتالی­سازی را انجام می­دهند، باید از طریق مالیات­های عمومی، پول پرداخت شود. مجموعه آثار دیجیتال شده، سپس باید در دسترس افرادی قرار گیرد که مانند گوگل، در پی ارائه آن در فرمت­های مختلف به عموم می­باشند. و به افرادی که کتابها را خلق می­نمایند یا به عبارتی دیگر دارای حق مؤلف هستند، بر اساس میزان استفاده خوانندگان باید پول پرداخت شود.

نویسندگان برای نوشتن؛ ناشران برای انتخاب، ویرایش و فروش؛ و شرکت های خلاق مانند گوگل که روشی را پیش روی ما می گذارند تا آثار ارزشمند ادبی را پی گیری نماییم، انگیزه ای پیدا خواهند کرد. افرادی که آینده کتابها برایشان اهمیت دارد نباید خواسته ای کمتر از این داشته باشند. اما این اتفاق بدون خواسته مردم و به سرعت رخ نخواهد داد.


[i] Focus

[ii] Denny Chin

[iii] Manhattan

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *