دوره سوم انجمن کتابداری ایران از دریچه نگاه اعضا

بعضی اوقات کلمات کلیشه ای می شوند در گفتار و نوشتار ولی … باید گفته شوند، شاید بارها و بارها، تا کم رنگ نشوند و شاید روزی، بروند تا ملکه ذهن شوند…عباراتی مانند:

*انجام تحقیقات علمی و فرهنگی در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی با همکاری محققان و متخصصان کتابداری،

*همکاری با نهاد های اجرایی، علمی و پژوهشی در زمینه ارزیابی و بازنگری طرح ها و برنامه های مربوط به امور آموزش و پ‍ژوهش و تعیین اولویتهای تحقیقاتی درزمینه های علمی موضوع فعالیت انجمن،

*ترغیب و تشویق پژوهشگران و تجلیل از محققان و استادان ممتاز،

*ارائه خدمات آموزشی و پژوهشی،

*تشکیل گردهمایی های علمی درسطح ملی، منطقه ای و بین المللی،

* انتشار کتب و نشریات علمی و پژوهشی،

*همکاری با سازمانهای مسئول در طبقه بندی مشاغل و تعیین استانداردهای مورد نیاز در حوزه کتابداری.

اهدافی ست که انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران در اساسنامه ی خود ، طی ماده ۵ در هفت بند بیان داشته است.

در راستای همین اهداف از زاویه دیگر، مقاله دکتر یزدان منصوریان با عنوان ” یک قدم برای انجمن” را خواندیم
و آگاهی یافتیم از: ۸ نوع قدم! که اعضا حاضرند برای انجمن ” بردارند” و به دنبال آن ۲۸ نوع قدم که اعضا انتظار دارند انجمن برای آنها “بردارد” و باید بدانیم اگر نمی¬دانیم که “بردارند” و” بردارد” چندان متوازن نیستند، چرا که ۸ مساوی ۲۸ نیست! و این نتیجه، حاصل یک نظرسنجی است، در محیطی انبوه از کتابدار!
والبته یاد گرفتیم که وجود ۲۸ نوع قدم برای انجمن نشاط آور است ولی مهم این است: ” در عمل، چه کسی؟ و با چه امکاناتی؟”

و باز حتما بارها در محافل مختلف کتابداری خوانده ایم و شنیده ایم که :” انجمن برای رسیدن به اهداف خویش نیازمند تک تک اعضای خویش است و انجمن نهادی جدا از اعضایش نیست” و باز دانستیم و دوباره خواندیم تکرار را. اما دوباره کلمات گفته می¬شوند تا بروند و ملکه ذهن شوند، باورمان شود که انجمن جدا از اعضایش نیست. پس باور کنیم کلیشه ها را.

چهارشنبه هشتم اردیبهشت ماه هزار و سیصد وهشتاد و نه، انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران پس از گذراندن چهل و اندی سال از عمر خویش، برای چهارمین بار تجدید حیات کرد، تا باری دیگر با تکیه بر اعضای خویش در جاده ای ناهموار که از پیش ساخته شده گام بردارد و این راه هموار نمی گردد، جز با مشارکت جدی تر اعضای انجمن.
با توجه به این مسئله که اعضای هر نهادی نقش موثری در پیشبرد اهداف آن خواهند داشت؛ برای مطلع شدن از جایگاه دوره سوم انجمن، با تنی چند ازاعضا و دانشجویان سطوح مختلف صحبت کردیم، که نکات خواندنی در دل خود دارد. امید که این دریچه نگاه، کمک حال کتابداران انجمنی باشد.

شیمامرادی: انتظار حضور فعال تر انجمن در بخش پژوهش را داشتم!

دانشجوی دکترای علوم کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات ایران و سردبیر نشریه نما، و کارشناس دفتر ارتباطات علمی پژوهشگاه مدارک علمی ایران است
او حدود پنج سال است که با انجمن در ارتباط است و انجمن را به عنوان یکی از تشکلهای بسیار فعال خصوصا در حوزه علوم انسانی می شناسد که با برگزاری همایش‌ها و کارگاه‌های ماهانه سعی در به روز رسانی دانش کتابداران و اطلاع‌رسانان و توسعه ارتباطات علمی متخصصان این حوزه داشته است. شیما مرادی در ارتباط با شناساندن رشته به دولت معتقد است: این مسئله باید از دو جهت به طور پیوسته صورت گیرد تا جامعه و دولت این “رشته” را ببینند! و درادامه می افزاید: هم‌راستایی اقدامات انجمن‌ها در ارتباط با فعالیت‌های سازمان‌ها و دولت، شاید بتواند به شناساندن جایگاه این انجمن‌ها و متخصصان این رشته به دولتمردان کمک شایانی نماید.
او معتقد است که انجمن از بعد همایش و آموزش، حضور پررنگ‌تری داشته است. گرچه خودش انتظار داشته که انجمن در بخش پژوهش فعال¬تر باشد. او در این زمینه می¬گوید: “مطمئنا در زمینه‌ای چون پژوهش، علاقمندان بسیاری برای شروع کار در انتظار “ندای” انجمن هستند و در ادامه تلاش بخش روابط عمومی را نیز قابل تقدیر می داند.”

ریسمانباف : ان شاء الله که انجمن کار ضعیف نداشته ¬؛ اگر هم داشته¬، جرأت طرح کردنش را ندارم!!!

او دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم کتابداری و اطلاع رسانی از دانشگاه شهید چمران اهواز و رئیس قسمت کتابخانه و اطلاع رسانی سازمان آب و برق خوزستان است و با شاخه انجمن در خوزستان همکاری داشته است.

ریسمانباف درباره ی فعالیت انجمن در دوره سوم معتقد است که نباید ارامانگرا بود و بهتر است فکر کنیم اگر انجمن نبود چه اتفاقی می افتاد . وی در ادامه میگوید: ” در دوران فترت و نبود انجمن در سال¬های پس از انقلاب تا پیش از پیدایش انجمن جدید، خمودی بر فضای رشته حاکم بود. آن وقت شاید یک دهم شور و حال فعلی در رشته، جاری نبود. این ادّعا از حیث مقایسۀ تعداد همایش¬ها، میزان انتشارات کتب و مقالات، تعداد گروههای آموزشی، حجم کار تشکیلاتی کتابداران و … از دهسال پیش به قبل و بعد از آن، قابل استحصال است”
او درباره فعالیت انجمن در بخش های مختلف، بخش همایش را دارای نمود بیشتر دانسته و در ارتباط با قویترین و ضعیفترین فعالیت انجمن، به مزاح می گوید: ان¬شاء الله که انجمن کار ضعیف نداشته¬؛ اگر هم داشته¬، جرأت طرح کردنش را ندارم!!! ریسمانباف معتقد است: انجمن باید به همه جای کشور سر بزند و در همین راستا می افزاید: ” به اعتقاد من، بولتن انجمن نمی¬بایست منحصراً خاص اعضا باشد؛ بلکه باید به صورت رایگان و عمومی به کلیه کتابخانه¬های عمومی/ تخصصی/ آموزشگاهی/ روستایی و … ارسال شود و برای هر یک از انواع کتابخانه¬ها، بولتن¬های ویژه¬ای تدارک و ارسال شود. این خود یک فرصت مناسب برای شناساندن و جذب نیروی علاقمند برای انجمن است. به اعتقاد من ارسال خبرنامه انجمن صرفاً برای اعضا نوعی محدودسازی و محفل¬سازی برای انجمن است”

ریسمانباف، گسترش حیطه کار انجمن از “علمی” به ” صنفی – تخصصی” را مهمترین اقدام می داند. که احتمالا به نظر او باید در دوره چهارم دنبال شود. او می گوید: ” مادامی که انجمن نتواند قانوناً به استیفای حقوق کتابداران بپردازد، دایرۀ عمل انجمن محدود به مسایل نظری و علمی خواهد بود. ضمن اینکه باید محافظه¬کاری¬هایی که گاه احساس می¬شود بیش از حد متعارف عرفی در تصمیم¬گیری¬های انجمن اعمال می¬شود را تعدیل نمود.”

حمید پیمانی: شاید انجمن هم، چندان با اعضای خودش همگام نیست.

دانشجوی کارشناسی ارشد کتابداری و اطلاع‏رسانی دانشگاه تهران و چندی در خبرنامه انجمن نیز فعال بوده است.

حمید پیمانی اینگونه صحبتش را درباره انجمن اغاز می¬کند: ” . طبعاً عضویت در انجمن به من احساس خوبی می‏دهد، یک جور احساس هویت… هر انجمن علمی باعث هم‏افزایی می‏شود و این در نفس خودش تأثیرگذار و مثبت است.” وی بخش همایش ها را به دلیل اینکه بیشتر “تو چشم” است برجسته می¬داند اما از طرفی معتقد است که خوب نیست تمام توان انجمن صرف همایش ها شود.پیمانی درباره تعامل انجمن و اعضا می¬گوید: ” از حدود چهار هزار عضو انجمن بیش از نود درصدشان تنها در حد داشتن کارت انجمن با آن همراهند! شما انتخابات می‏گذاری و می‏آیند خودشان انتخاب می‏کنند، یعنی متعلق به خودشان است، اما بعد می‏روند و دست به کمر فقط منتظر خدمت‏اند! از سوی دیگر باید انصاف داشت و گفت: شاید انجمن هم چندان با اعضای خودش همگام نیست. ما نظام اطلاع‏رسانی درستی نداریم، این همه کتابخانه‏های قرون وسطایی در کشور داریم، کتابدارهایی با حقوق پایین داریم، مدیران و کارمندان غیر کتابدار داریم، دانشکده‏های فسیل پرور داریم. این مسائل بدیهی چرا به بحث و مناظره گذاشته نمی‏شوند؟ می‏گویند انجمن حق دخالت در مسائل صنفی را ندارد، اما همین‏ها حیثیت علمی ما را هم زیر سؤال نبرده است؟ و قابلیت بحث علمی و انتقادی ندارند؟”
او نیز قوی ترین کار انجمن را همین همایش ها می داند اما به نظرش انجمن در نقد رویه‏های غیرعلمی و غیرحرفه‏ای جاری قوی عمل نمی‏کند. “بخشی از این مسأله به وابستگی انجمن های علمی به دولت و امکانات دولتی برمی گردد” پیمانی در این رابطه می گوید: ” فکر کنید همین کتابخانه ملی که دفتر انجمن و جلساتش در آن برگزار می‏شود، اگر یک نقد جدی به کتابخانه ملی و مدیران غیر کتابدار –و به نظر من ناکارامد آن- بکند، فردا صبح اثاثش جلوی کتابخانه ملی پهن شده است! ”
او در ادامه با افسوس میگوید: ” کاش می‏شد انجمن مستقل می‏شد، یعنی اصلا حمایت دولتی نمی‏گرفت و مثل سایر انجمن‏های حرفه‏ای دنیا – یا حتی کانون وکلای خودمان- از راه حق عضویت و فروش انتشارات و … اداره می‏شد. تا آن زمان شاید راه درازی داریم، اما این بهترین راه است.”
او از به کار بردن عبارت ” ضعیف ترین” بخش انجمن طفره می¬رود و معتقد است ضعیف‏ترین بخش به طور مشترک به کمیته پژوهش و کمیته انتشارات اختصاص دارد”

محمد زره ساز: فعالیت های گروهی و انجمنی در ایران به دلیل ریشه ها و مسائل فرهنگی از استحکام چندانی برخودار نیست.

او نائب رئیس و مسئول کمیته انتشارات انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران (شاخه خراسان)سردبیر نشریه الکترونیکی شمسه است. و تقریبا حدود شش سال است که با انجمن ارتباط دارد.

او درباه انجمن معتقداست که این تشکل توانسته است تا حدی روح وحدت و تلاش جمعی را در جامعه فرهیخته کتابداری و اطلاع رسانی ایران بدمد و جامعه کتابداری و اطلاع رسانی ایران از این منظر در میان سایر رشته ها و حرفه های دیگر دارای وضعیت مناسبی است.

زره ساز دربا ره فعالیت های انجمن میگوید : ” به نظر من انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران تا حدودی توانست در زمینه آموزش و برگزاری سمینارها و همایش های علمی برای حرفه مندان و دانشجویان این حوزه موفق ظاهر شود اما در زمینه انتشارات و پژوهش بسیار موفق تر و پربارتر می توانست عمل نماید. ” او معتقد است که فعالیت های گروهی و انجمنی در ایران به دلیل ریشه ها و مسائل فرهنگی از استحکام چندانی برخودار نیست و فعالیت های فردی و تک روی ها گاه بسیار بیشتر از فعالیت های جمعی و باهم روی ها تشویق و ترغیب می شوند
زره سازهمچنین حضور اعضا را در فعالیت های انجمن به طور ضمنی مثبت ارزیابی کرده و میگوید: ” به نظر بنده اعضای انجمن هر گاه که نیازی به حضور و فعالیت آنها بوده است دریغ نورزیده اند. مشکل نبود برنامه ریزی راهبردی برای استفاده از این پتانسیل بزرگ جهت پیشبرد بهتر اهداف انجمن است.”
او در پایان نقاط ضعف و قوت انجمن را اینچنین بیان میکند: ” به نظر من قوی ترین فعالیت ها در انجمن کتابداری و اطلاع رسانی دوره سوم برگزاری همایش ها و کارگاهها و کلاس های آموزشی متعدد است. متاسفانه در حوزه پژوهش و برنامه ریزی برای تشکیل کارگروههای پژوهشی فعالیت چندانی مشاهده نگردید.”

محمد رامین نادری: هنوز تدبیری کارآمد برای پویا کردن عضوها اندیشیده نشده است.

دانشجوی کارشناسی ارشد علوم کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه فردوسی مشهد عضو هیئت مدیره و مسئول کمیته دانشجویی انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران- شاخه خراسان.

نادری درباره ی نقش انجمن در کتابداری ایران ،علاوه بر وظایفی که دارد و همه نیزمیدانند به یک نقش پنهان نیز اشاره میکند و معتقد است که انجمن نقش پنهانی نیز داشته است و آن پویا و بانشاط کردن جامعه کتابداری ایران است.در همین رابطه او می گوید: ” در واقع انجمن به این جامعه شکل و هویت جامعه داده است و همچون خانواده‌ای، گروه‌های آموزشی، عضوهای هیئت علمی، کتابداران و دانشجویان را گردهم آورده است. بنابراین انجمن باعث دوباره زنده شدن هویت حرفه‌ای در میان کتابداران شده است”

او فعالیت های انجمن را به دو بخش زیرساختی و ترویجی تقسیم میکند. و اشاره میکند که فعالیت‌های زیرساختی بیشتر در کمیته‌هایی مانند پژوهش و انتشارات انجام می‌گیرد و فعالیت‌های ترویجی را می‌توان بیشتر به فعالیت‌های کمیته‌های همایش‌ها، آموزش و روابط عمومی نسبت داد. و در نهایت نیز نتیجه میگیرد که : ” فعالیت‌های ترویجی قابل مشاهده‌تر هستند بنابراین ممکن است از این جهت بیشتر به چشم بیایند در حالی که در برخی موارد فعالیت‌های زیرساختی اهمیت و اثربخشی بیشتری دارند. به این ترتیب نمی‌توان به طور دقیق و مشخص تمایزی بین فعالیت‌های انجمن قائل شد”

نادری درباره نقش اعضا در انجمن معتقد است: ” هنوز تدبیری کارآمد برای پویا کردن عضوها اندیشیده نشده است. پراکندگی زیادی در همکاری اعضا وجود دارد. برخی عضوها خود و زندگی خود را وقف انجمن کرده و شبانه روز با آن همراه هستند و آنرا از دغدغه های اصلی و اساسی زندگی خود می دانند. برخی دیگر نیز حتی حاضر به تمدید عضویت یا شرکت در برنامه های انجمن نیستند”

محدثه دخت عصمتی : کاش فعالیت در انجمن را از همان سال اول لیسانس آغاز میکردم.

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تنکابن بوده و کارشناس کتابداری و اطلاع رسانی پ‍ژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران است

محدثه دخت عصمتی حدود سه سال است درانجمن فعالیت می کند و بسیاری از پیشرفتهای خود را مرهون این دوران است.
او در ارتباط با تاثیر انجمن بر اعضا، با بیان فعالیتهای انجمن در دوران قبل و بعد از انقلاب، نقش انجمن کتابداری قبل از انقلاب را به دلیل برخورداری از روابط بین المللی بالا – به عنوان نمونه عضویت در ایفلا – و حمایتهای خوب، در به راه افتادن رشته، وارد کردن مباحث کتابداری از غرب و مطرح نمودن کتابداری ایران به دنیا پررنگ تر دانسته و ضمن بیان چگونگی شکل گیری انجمن بعد از انقلاب(۱۳۷۹) و فعالیتهای آن به نمونه هایی از فعالیتهای انجمن در دوره سوم اشاره نمود از جمله:
تلاش جهت بهبود منزلت اجتماعی کتابداران و جلب نگاه مسئولین کشور به حرفه، تلاش برای تغییر نام رشته، تدوین سرفصلهای درسی جدید مقطع کارشناسی با همکاری کمیته کتابداری وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری، تدوین منشور اخلاقی رشته، برنامه راهبردی در حال تدوین انجمن، تدوین سیاست ملی اطلاعات کشور، ایجاد شاخههای استانی انجمن، برقراری ارتباط با سازمان های مرتبط با رشته مانند همکاری با پژوهشگاه علوم و فناروی اطلاعات ایران و برگزاری سمینارها و کارگاه های آموزشی متعدد و ….
این کارشناس کتابداری و اطلاع رسانی نیز به عنوان یک عضو انجمن که تا حدودی با فعالیتها و وظایف انجمن و کارهایی که در کمیتهها انجام شده آشنایی دارد، معتقد است: جز کمیته ی پژوهش انجمن، فعالیت سایر کمیتهها چشمگیر بوده است و هیچیک پررنگ تر از دیگری نبوده است. به اعتقاد محدثه دخت عصمتی میزان مشارکت اعضا در انجمن بسیار کم است و دراین راستا می گوید: “متاسفانه در بسیاری از موارد دیده میشود که اعضا فعالیتهای مفید و اثرگذار انجمن را نمیبینند و یا از آنها آگاهی ندارند. آنها انتظار فعالیت صنفی را از انجمن دارند که انجمن تشکلی علمی و مجاز به فعالیت صنفی نیست.”
پیشنهاد او به انجمن و نشریه عطف مصاحبه با هیات مدیره و اعضای فعال از یک طرف و غیر فعال و اساتید مخالف انجمن از طرف دیگر است تا دلایل آن گروه فعال در انجمن با دلایل گروه غیر فعال در انجمن از دید دیگران مقایسه شود تا شاید دید دیگران به فعالیت در انجمن مثبتتر شود. او در ارتباط با کمیتههای کم کار می گوید: از سال ۱۳۷۹ تا کنون که سه دوره از فعالیتهای انجمن گذشته است همیشه کمیته پژوهش جزو کمکارترین کمیتهها بوده که باید این مساله را ریشهیابی و برای برطرف کردن این معضل، تلاش نمود و یا لااقل در انتخاب مسوول این کمیته برای دوره جدید بیشتر دقت کرد. حمایت نکردن اعضای هیات مدیره علیالبدل انجمن و نبودن آنها در کنار اعضای هیات مدیره اصلی از دیگر مسائل موجود در این دوره انجمن بود.

مهدی زاهدی نوقابی: . انجمن محفلی است برای بیان کاستی ها و دشواری ها

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد و عضو فعال در شاخه خراسان انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران

زاهدی از سال ۱۳۸۲ عضو انجمن بوده است و انجمن را میعادگاه بروز فعالیت های رشته می داند و به عنوان مهمترین تاثیر انجمن بر جامعه علمی و حرفه ای، تقویت شخصیت اجتماعی و حس اتکاء اعضاء به نهادی تخصصی را عنوان می کند و انجمن را محفلی برای بیان کاستی ها و دشواری ها و صد البته موفقیت ها بین تمام جامعه کتابداری و اطلاع رسانی فارغ از هر گونه تعلقات و سوگیری ها می داند.
او در ارتباط با فعالیت انجمن می گوید: هر عضوی از جامعه کتابداری و اطلاع رسانی ایران، از خود باید بپرسد که در نبود موهبتی مانند انجمن، اتفاقاتی که اکنون در حال رخ دادن است چگونه شکل می گرفت و عرضه می شد. زاهدی با تاکید بر نقش کتابداران در عصر حاضر میگوید: ما باید بگوییم چه توانمندی هایی داریم و نبود ما چه خلاء هایی در عصر اطلاعات برای قشرهای مختلف خواهد داشت.

زاهدی فعالیت های مربوط به همایش ها، آموزش و روابط عمومی را مفیدتر می داند.
زاهدی در ادامه به تعامل انجمن با نهاد کتابخانه های عمومی جهت برگزاری دوره های آموزشی ضمن خدمت برای کتابداران اشاره می کند و خواستار تحقق این مهم در دانشگاه ها نیز هست.
به نظر زاهدی بیشتر همکاری اعضا با انجمن در محیط دانشگاهی بوده و توسط اعضا دانشجویی انجمن، بسیاری از فعالیت ها رخ داده است. او معتقد است: اگر اعضاء از انجمن توقعی بیش از وضعیت کنونی دارند و نالان از انجمن هستند باید خود دست در دست دیگر کتابداران و همکاران خود سعی در تعالی رشته و حرفه خویش کنند.
مهدی زاهدی معتقد است: در دوره جدید، فعالیت ها به سمت آشکارسازی حرفه سوق داده شود و در این راستا به تصویب درسی عمومی (در حوزه کتابداری و اطلاع رسانی) برای تدریس در دوره ها و مقاطع تحصیلی مختلف نظیر سواد اطلاعاتی اشاره کرد و افزود: این دوره ها می تواند با همکاری وزارت آموزش و پرورش و همچنین در همکاری با وزارت علوم و وزارت بهداشت باشد

(میزان) مشارکت اعضا با حضور عده‌ای خاص از جامعه کتابداری بوده است؛ البته این امر از بار سنگین مسئولیت اعضای هیئت مدیره نمی‌کاهد.

میترا آبیار دانشجوی کارشناسی ارشد کتابداری و اطلاع‌رسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال،کارشناس آمار و خدمات فنی کتابخانه عمومی کوثر شهرستان دماوند
میترا آبیار نزدیک به ۶ سال است که از عضویت او درانجمن میگذرد و در کمیته های روابط عمومی و آموزش حضوری فعال داشته و مدت کوتاهی مسئول دفتر انجمن بوده است.

میترا آبیار مهمترین تاثیر انجمن بر جامعه کتابداری را هویت بخشی به کتابداران و سازماندهی فعالیت‌های داوطلبانه علاقه‌مندان کوشا می داند.

در ارتباط با بازخورد فعالیتهای پنج کمیته انجمن به مفید بودن کارگاههای کمیته آموزش، اشاره کرده و میگوید: اگرچه شاید توالی خاصی در کارگاه‌ها مد نظر نبوده و گاهی فاصله زمانی زیادی میان کارگاه‌ها وجود داشته ولی با توجه به موضوعات جذاب، به روز و مورد نیازی که در آنها مطرح می‌شد؛ بیش از سایر فعالیت‌ها ثمربخش بوده‌اند.
آبیار در ارتباط با همگامی اعضا با انجمن می گوید: “متاسفانه اندیشه غالب ذهن برخی از اعضا این است که انجمن چه سودی می‌تواند به آنها برساند و خود در جهت همکاری با انجمن گامی برنمی‌دارند. این نگاه یکسویه، تنها موجب می‌شود توقعات و انتظارات از انجمن بیشتر شود.” .” ایشان در ادامه، ضمن بیان این مسئله که همواره مشارکت اعضا با حضور عده‌ای خاص از جامعه کتابداری بوده است، خاطر نشان ساخت که این امر از بار سنگین مسئولیت اعضای هیئت مدیره نمی‌کاهد.
آبیار قوی‌ترین و جدی‌ترین بخش از فعالیت‌های انجمن در دوره سوم را برگزاری جلسات ماهانه می داند و او نیز معتقد است در این دوره فعالیت‌های کمیته پژوهش علیرغم شروع به کار پرشور، بحث‌های جالب و حمایت‌هایی که در تالیف مقالات از نویسندگان به عمل آورد؛ بازتاب وسیعی نداشت.
همچنین می‌بایست چاپ و توزیع خبرنامه از انسجام بیشتری برخوردار بوده و کمیته روابط عمومی هم در کنار اطلاع‌رسانی‌های به موقع و جذابی که صورت می‌داد؛ در جهت آشنایی بیشتر مخاطبین عامه جامعه با فرهنگ کتاب و کتابخوانی و کتابداران گام برمی‌داشت.

با وجود علاقه باطنی، متاسفانه فضایی برای همکاری نداشته ام، بسیار خوشحال خواهم شد اگر چگونگی آغاز همکاری با انجمن توسط مسئولین مربوط اعلام گردد.

مهدیه حاجی محمد صادق چیتساز
دانشجوی کارشناسی (ترم ۶) کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه تربیت معلم تهران است.

مهدیه چیتساز در ارتباط با میزان تاثیر گذاری انجمن بر اعضا می گوید: احساس تعلق نمودن به تشکلی مرتبط با حوزه تحصیلی و در کل وجود بستری برای طرح مسائل حرفه، به عنوان عاملی تاثیر گذار در علاقه مند نمودن اعضا برای حضور و فعالیت در انجمن می باشد.
در ادامه از پنج کمیته مطرح شده همایش، آموزش و انتشارات را مفیدتر دانسته و در ارتباط با همگامی اعضا با انجمن به وجود دو گروه عضو، اشاره نمود:
الف)اعضایی که صرفاً در حد کلمه “عضویت” و داشتن یک کارت با انجمن بوده اند.
ب) اعضایی که به واقع، به کلمه “عضویت” ادای دین داشته اند.
مهم ترین ومفیدترین فعالیت انجمن برای دانشجوی ترم ۶ کارشناسی کتابداری برگزاری همایش های ماهانه و بعضاً کارگاه های آموزشی بوده است و برگزاری این کارگاهها را خارج از محیط آکادمیک مفید ارزیابی کرد.
چیتساز در ارتباط با ضعیف ترین فعالیت انجمن میگوید: به نظر من بخش پژوهش حضور کمرنگی داشته و یا شاید حضور، پررنگ بوده است ومن اطلاع نداشته ام”.
در پایان ضمن اشاره به علاقه¬مند بودن جهت همکاری با انجمن، بیان داشت: متاسفانه فضایی برای همکاری نداشته ام، بسیار خوشحال خواهم شد اگر چگونگی آغاز همکاری با انجمن توسط مسئولین مربوط اعلام گردد.

نتیجه گیری:در نگاه کلی، انجمن تاثیر مثبتی بر اعضایش داشته و این تاثیر در پایتخت بیشتر بروز کرده و در سالهای اخیر، ظهور و فعالیت شاخه های استانی انجمن پررنگ تر از قبل بوده است ولی کماکان این کمرنگی ظهور، در برخی استانها، به عنوان مثال گیلان، به وضوح قابل رویت است. دو کمیته همایش و آموزش به نسبت دیگر کمیته ها بنا به دلایل گفته شده در بالا از بازخورد بهتری برخوردار بوده اند، کمیته روابط عمومی نیز به عنوان پلی رابط جهت اطلاع رسانی فعالیتهای انجمن عملکردی موفق داشته است ولی کمیته پژوهش و انتشارات حضوری چشمگیر در عرصه کتابداری ایران نداشته اند.
استاد “رهادوست” در نشست نقد و بررسی همایش های ماهانه انجمن که در آبان ماه ۱۳۸۶ در خانه کتاب برگزار شد؛ مسائل کمیته همایش ها را با مسائل دیگر کمیته های انجمن و خود انجمن، مرتبط دانستند.
بنابراین با توجه به این مسئله میتوان این گونه نتیجه گرفت که مسائل کمیته پژوهش و انتشارات از مسائل دیگر کمیته های انجمن و خود انجمن جدا نیست؛ در همین راستا قطعا میتوان بیان داشت که مسائل دو کمیته مذکور به مسائل رشته و حرفه کتابداری و اطلاع رسانی در ایران، خارج از ایران، و به طور کلی جامعه ما و جامعه جهانی از نظر اجتماعی، فرهنگی و تاریخی مرتبط است.
لذا باید برای حل شدن مسائل موجود در این دو کمیته رویکردهای مناسبی مطرح شده و راهکارهایی برای عدم مشارکت، کمبود مشارکت یا مشارکت ناکافی اعضا در نظر گرفته شود.