جامعه کتابداری در آستانه بیماری “PTSD” !

نمی­دانم تا چه اندازه با بیماری (post traumatic stress disorder PTSD)  آشنا هستید!

در هر صورت، بد نیست، بیشتر بدانیم: به طور کلی همه فجایعی که در اثر بلایای طبیعی یا بلایای ساخته دست بشر، روی می دهد ممکن است در بعضی از افراد ایجاد عارضه ای به نام (PTSD) یا به اصطلاح ” اختلال استرس پس از ضربه” نماید. دراین بیماری، حادثه­ی دردناک مرتباً در ذهن مبتلایان تکرار می‌شود. این بیماران ممکن است در هر سنی، دچار حالت فلاش بک(یادآوری خاطرات دردناک) یا کابوس، درباره رویدادی که آنها را به وحشت انداخته بود، شوند.

در افراد مبتلا به (PTSD) سه نوع مشکل با علامت اساسی وجود دارد.

۱. تجربه مجدد خاطره دردناک:

این تجربه شامل خاطراتی می­شود که به نظر می­رسد خارج از کنترل هستند و وقتی فرد مبتلا چیزی می­بیند یا می­شنود که او را به یاد آن حادثه می­اندازد، خاطرات دردناک وی دوباره زنده می­شوند.

۲. اجتناب از یادآوری اتفاقی که روی داده است:

افراد مبتلا سعی می­کنند درباره اتفاقی که روی داده است فکر نکنند و اغلب نسبت به سایرین احساس و عاطفه­ای ندارند یا احساس جدایی و دوری از دیگران می­کنند. برخی برای تسکین درد یا ناراحتی­شان به الکل یا مواد مخدر پناه می­برند.

۳. علایم تنش جسمانی: این علایم شامل اشکال در خواب رفتن، تحریک پذیری یا خشم در بیشتر اوقات، اشکال در تمرکز و احساس تنش یا گارد گرفتن در مقابل دیگران می­شود.

افراد مبتلا به(PTSD) نیاز دارند مفهوم آن اتفاق را برای خود تجزیه و تحلیل کنند. آنها درباره ضربه­ی روحی که به آنها وارد شده است، فکر می­کنند تا بتوانند درکش کنند. اما فکر کردن درباره آن خاطره باعث می­شود خاطرات و احساسات ناخوشایند و دردناک برگردند و این خود باعث می­شود که از فکر کردن درباره آن واقعه­ی دردناک طفره بروند. این افراد به جای آرامش یافتن، در فاصله بین “به خاطره آوردن” یا “تلاش برای فراموش کردن” نوسان می­کنند. لازم به ذکر است که داروی‌ اختصاصی‌ برای‌ درمان‌ این‌ اختلال‌ وجود ندارد.لاشل هستند، کابوس

هدف از شرح این بیماری در وادی کتابداران، این نیست که بگوییم: خدای نکرده، زبانم لال! جامعه­ی بیماری داریم!!! خیر! ولی در نگاه کلی، هر بیماری، عاملی دارد و استرس یکی از عوامل ایجاد بیماری ست که البته ما در جامعه کتابداری، استرسور(عامل استرس آور) کم نداشته ایم، نداریم و به گمانم نخواهیم داشت!!! و این با مرور اجمالی تاریخ حرفه، قابل مشاهده و کاملا! قابل درک خواهد بود. خبر “حذف کتابدار مدارس” جدیدترین استرسور به جامعه کتابداری بوده است و البته سالهای زیادی­ست که به درمان آن می­پردازیم و دیگر لازم به یادآوری سمینار گروه کتابداری دانشگاه تهران که در اول و دوم دی ماه ۱۳۵۱، با موضوع: “مسائل مربوط به تربیت کتابدار برای کتابخانه­های آموزشگاهی” برگزار شد، نیستیم و یا ضرورتی ندارد که بگوییم: بسیاری پژوهشها و مقالات علمی درباره اهمیت کتابدار آموزشگاهی نوشته شده است! چرا که همه خوب می­دانیم اینها مسائلی هستند که از قبل از انقلاب تا به اکنون حل نشده باقی­مانده­اند! و اینکه چرا بعد از گذشت ۴ دهه ما هنوز درباره “جایگاه و مسائل کتابداران در آموزش و پرورش سخن می­گوییم، جای بس شگفتی­ست! ولی شگفت­آورتر از آن، اینکه مسئولان و تصمیم­گیران خود به نمونه بارز استرسور تبدیل شده­اند و مصرف هر گونه دارویی را جهت بهبود ممنوع کرده­اند!!! آری در جامعه­ای که متولیان و تصمیم­گیرانش چنین نقش مهمی را ایفا می­کنند! به راستی چه می­توان کرد؟ و واقعا آیا داروی اختصاصی برای درمان یا پیشگیری وجود دارد؟؟؟

در راستای اعتراض انجمن کتابداری و اطلاع رسانی به دبیر شورای عالی آموزش و پرورش (مهندس مهدی نوید) از طرفی و البته انحلال نهاد کتابخانه­های عمومی و فعالیت کتابخانه­های عمومی کل کشور زیر نظر شهرداری­  از طرف دیگر، بر آن شدیم تا  با چند تن از کتابداران در ارتباط با مسائل اخیر در رشته، گزارشی تهیه شده است که در آن با نظرات تعدادی از کتابداران آشنا میشوید.

افسانه رحیمی زرینی:  “ تمام کتابداران باید نظر کارشناسانه خود را در رسانه­‌ها و از هر طریق که می­توانند به مسولین ارائه نمایند“

“افسانه رحیمی زرینی” متولد ۱۳۳۹ تهران است. جزو اولین و آخرین گروه دانش آموزانی بوده که رشته کتابداری را در دبیرستان انتخاب کرده است.  دوره کار آموزی را در یک کتابخانه دانشگاهی طی کرده و مدتی هم در کتابخانه موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی  رازی کار کرده است. به مدت ۱۶ سال به صورت رایگان در کتابخانه های مدارس اطراف محل سکونتش که خود در راه­اندازی آنها نقش موثر داشته فعالیت نموده است.

خانم رحیمی خبر حذف کتابدار مدارس را از همسرش (آقای کاظم حافظیان رضوی) شنیده است. افسانه رحیمی زرینی با ۱۶ سال سابقه کار رایگان در مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان معتقد است: “کسانی که چنین مصوبه­هایی را تصویب می­کنند اصلا از نقش کتابخانه و کتابدار در مدارس اطلاع درستی ندارند و در عین حال فکر می­کنند کتابداری فعالیتی است که هرکس در محیط کتابخانه قرار بگیرد می تواند آن را انجام دهد، فارغ از اینکه کتابداری یک رشته دانشگاهی­ست و در واقع یک کتابدار، یک متخصص است.”

در ارتباط با نقش جامعه کتابداری در مقابل این تصمیم­گیری غیرکارشناسانه می­گوید: تمام کتابداران باید نظر کارشناسانه خود را در رسانه­ها و از هر طریق که می­توانند به مسولین ارائه نمایند و حداقل آنهایی را که در این تصمیم گیریها بی­طرف هستند، به سوی جریان مثبت هدایت کنند. شاید بعضی از طرف مقابل نیز تغییر رای دهند و از حذف این مهم در آموزش و پرورش کشور جلوگیری نمایند. خانم رحیمی زرینی در ارتباط با درصد موفقیت اعتراض انجمن به وزارت آموزش و پرورش می­گوید: “پیش بینی این موفقیت بیشتر بستگی به توجیه انجمن و اهل توجیه بودن دبیر شورای عالی دارد .می­دانید که پذیرش هر امر درستی هم نیاز به افرادی دارد که اهل پذیرش حرف حساب باشند وگرنه کار مشکل می­شود.”

پیام افسانه رحیمی به دبیر شورای عالی آموزش و پرورش این است: “با معلم-کتابدارهای با تجربه بیشتر باید تعامل داشته باشند تا پشت میز نشینها“. ایشان در ادامه ضمن تاکید به وجود کتابداران تحصیل­کرده در کشور از مشکل تامین نیروی انسانی در آموزش و پرورش نام برده و متذکر شد که برای حل مسئله نباید صورت مسئله را پاک کرد.

خانم رحیمی زرینی در ادامه بحث درباره وضعیت کتابخانه­های عمومی زیر نظر شهرداری بیان داشت: “تقریبا تا آنجا که من می­دانم دربیشتر کشورهایی که دارای کتابخانه­های عمومی موفق و فعال هستند،  امر اداره آنها به عهده مردم و شهرداری­هاست. در ایران آنچه فعلا تجربه شده است – حداقل در تهران- کتابخانه های شهرداریها موفق­تر و بهتر عمل می­کنند” و در ادامه افزود: “البته یادمان باشد که فقط زیر نظر بودن کافی نیست باید برنامه ای جامع برای این امور تهیه و سپس اقدام کرد“

امیر مهربان: “یعنی یک نفر کارشناس در بدنه ی عظیم وزارت آموزش و پرورش نیست که جناب وزیر و تصمیم گیرندگان را از این امر مطلع کند؟!”

کارشناس ارشد کتابداری و اطلاع رسانی شاغل درنهاد کتابخانه های عمومی و مدرس دانشگاه علمی کاربردی واحد فرهنگ و هنر همدان

امیر مهربان درارتباط با حذف کتابدار مدارس می­گوید: متعجبم از اینکه بعضی اوقات متولیان و تصمیم گیرندگان امر، بدیهی ترین اصول را رعایت نمی­کنند.مثلا ما در رسانه ها و همایش ها و مطبوعات دایماً از نهادینه شدن فرهنگ مطالعه از کودکی صحبت می کنیم.چه کسانی می توانند در مدرسه به نهادینه شدن این امر کمک کنند؟ خب معلوم است: کتابداران؛ ولی این پست از آموزش و پرورش حذف شده است. واقعا انسان می داند چه بگوید؟ یعنی یک نفر کارشناس در بدنه ی عظیم وزارت آموزش و پرورش نیست که جناب وزیر و تصمیم گیرندگان را از این امر مطلع کند؟و یا اینکه مطلع هستند ولی …

امیر مهربان درارتباط با نقش جامعه کتابداری در مقابل تصمیم غیر کارشناسانه آموزش و پرورش معتقد است: جامعه ی کتابداری تنها نباید به نوشتن نامه ای اعتراضی بسنده کند.هر چند که آن هم کار شایسته ای است. ولی باید به طرق مختلف از جمله رایزنی با تصمیم گیرندگان این امر، نمایندگان مجلس ، صدا و سیما و مطبوعات و انعکاس این کار می تواند مفید باشد. از او می­پرسم چه پیامی برای مهندس نوید(دبیر شورای عالی آموزش و پرورش) دارید، می­گوید: پیام به اندازه ی کافی داده شده است.مهم آن است که گوش شنوایی وجود داشته باشد و ترتیب اثر دهند. مدرس دانشگاه علمی کاربردی واحد فرهنگ و هنر همدان درارتباط با این سوال که اگر کتابخانه های عمومی تحت پوشش شهرداری ها بروند به نفعشان است یا ضرر گفت: راستش دقیقا نمی توان گفت.  ولی فکر می کنم که به نفع کتابخانه ها باشد. به شرطی که شهرداری ها هم به وظایف خود در مقابل کتابخانه ها عمل کنند.بودجه منظم و خوب اختصاص دهند و در جهت ارتقای کتابخانه های خود بکوشند.

حسین مهدی­زاده: پست کتابدار را حذف کردند کسی صدایش در نیامد!

یکی از فعالین در کتابخانه های عمومی

حسین مهدی­زاده در ارتباط با فعالیت کتابخانه­های عمومی زیر نظر شهرداری گفت: “با وجود اینکه نهاد کتابخانه­ها یک نهاد نوپا می­باشد، نمی دانم چرا آقایان خیلی زود و عجولانه قضاوت می کنند.” او در ادامه این بحث افزود: متاسفانه در جامعه ما با عوض شدن یک رئیس و یا یک مسئول، کل قوانین آن سازمان تغییر می کند. نهاد هم شامل این تغییرات می­باشد. چون در دوره قبل مجلس تبدیل به یک نهاد شده الان باید یک قانون دیگری برایش تصویب شود. مهدی­زاده ضمن اشاره به این مسئله که : “هر چند مسئولان نهاد، چشم انداز توسعه برای کتابخانه های عمومی ایجاد کردند اما متاسفانه آقایان چشم بینا ندارند که حقایق را درک کنند که تا موقعی که تحت نظر ارشاد بود چه وضعیتی داشت اما الان چه وضعیتی دارد. وی در ادامه  افزود: ” زیر نظر شهرداری هم برویم باز این رویه تکرار می شود.”

حسین مهدی­زاده در ارتباط با تصمیم غیرکارشناسانه وزارت آموزش و پرورش در خصوص حذف کتابدار مدارس می­گوید: “چه می توان گفت وقتی دیواری کوتاهتر از کتابداری گیر نیاوردند؟ واقعا جای بسی تاسف است که دم از فرهنگ اسلام  می­زنیم که در این فرهنگ سفارش اکید به کتاب و علم شده، اما متاسفانه در جامعه ما کتاب  و کتابخانه هیچ جایگاهی ندارد.” کارشناس آمار و برنامه اداره کل کتابخانه های عمومی استان مازندران در ادامه می­افراید: در جامعه­­ای که کتاب جایگاهی ندارد البته کتابدار نیز جایگاهی نخواهد داشت. دیروز وزارت محترم فرهنگ و ارشاد پست کتابداری را از رده سازمانی خود حذف کرد و کسی هم صدایش در نیامد.  امروز وزارت آموزش و پرورش و بعد هم نوبت به نهاد کتابخانه عمومی و دانشگاهها که  کتابدار از پست سازمانی حذف می­شود و سرانجام می بینیم می گویند اینهایی که کتابداری خواندند اشتباه محض بود!!!

ابوذر رمضانی : واقعا باید به حال وزارت آموزش و پرورش و نظام آموزشی غیرعالی مان! افسوس خورد.

کارشناس ارشد کتابداری و اطلاع رسانی، هم اکنون مشغول گذراندن خدمت سربازی در پایگاه پژوهشی شمال کشور است.

برای شروع مصاحبه از احساسش درباره حذف کتابدار مدارس می­پرسم، می­گوید: “واقعا باید به حال وزارت آموزش و پرورش و نظام آموزشی غیرعالی مان! افسوس خورد. دانش آموز بودن در چنین وضعیتی تاسف برانگیز است. معلمان محترم یاد گرفته­اند به دانش آموزان تحقیق کلاسی بدهند اگر دانش آموز به چند منبع مرجع معتبر مثل دایره المعارف ها … در کتابخانه مدرسه مراجعه می کرد و مورد مطالعه قرار می داد؛ شاید در عرصه تحقیق و تفحص آموزشی، علمی و فرهنگی می­توانستیم در آینده انتظار توانمندسازی دانش آموزان در این حوزه­ها را مشاهده­گر باشیم. متأسفانه با پیش فرض­های غلط مسئولان آموزش و پرورش کشور ما با حذف پست کتابدار در مدارس تأثیر شدیدی در “میزان مطالعه” و “یادگیری” دانش آموزان در آینده خواهند گذاشت و آنها را فقط به جستجوگران اینترنتی تبدیل خواهند که در اطلاعات با سطوح متغیر علمی سرگردان شده­اند و آینده اینگونه پروراندن مشخص است. در ادامه از او درباره نقش جامعه کتابداری در به نتیجه رسیدن اعتراض می­پرسم و اینکه آیا نامه اعتراض انجمن به وزارت موفق می­شود یا خیر؟ می­گوید: “باید اقدامات صنفی و علمی در این مورد همزمان صورت بگیرد. ولی در کل برای روشن نمودن هر چه بیشتر این تصمیم گیری باخردانه یا بی خردانه! هر حرکتی بی فایده نخواهد بود.

به او می­گویم پیامت به مهندس نوید چیست؟ با مورد خطاب قرار دادن دبیر شورای عالی آموزش و پروش می­گوید: ” آقای مهندس نوید اگر اهل مطالعه باشید و در حدود ۱۰۰۰ نسخه کتاب در خانه­تان داشتید و اعضای خانواده و دوستان­تان از آنها استفاده می کردند، حتماً حدس می زدید اداره یک نهادی مثل کتابخانه مدارس مثل همه جایگاه­های شغلی وزارتخانه­تان نیاز به متخصص دارد. بهتر است شما و وزیر محترم آموزش و پرورش نگاهی به پژوهش­های علمی حوزه منابع اطلاعاتی مراکز آموزشی در جهان به منظور بالا بردن کمیت و کیفیت یاددهی و یادگیری داشته باشید، حتماً حدس خواهید زد تخصص کتابدار آموزشگاهی با سایر تخصص­ها در ارتباط است ولی به این معنی نخواهد بود امور مربوط به آن را به متخصص دیگر حوزه­ها بسپارید!؟

در ادامه از او درباره انحلال نهاد کتابخانه عمومی می­ پرسم، می­گوید: بحث تقابل کتابخانه­های شهرداری با کتابخانه­های عمومی را در چهارچوب قوانین مصوب کشور باید دنبال کرد. مطالباتی برای متولیان کتابخانه­های عمومی کشور در نظر گرفته شده است که شهرداری­ها به جای تبعیت از آن برنامه فرهنگی خودشان را مطرح می کنند! چند دستگی در ارائه خدمات در کتابخانه­های عمومی در سطح کشور نباید به نفع اقشار جامعه مان باشد. امیدواریم با تغییر وضعیت موجود در کیفیت خدمات کتابخانه های عمومی سطح کشور شاهد تحولات هر چه بیشتر باشیم.

رمضانی در پایان، ضمن اشاره به انتشار نزدیک به ۲۰ عنوان کتاب در حوزه مدارس آموزشگاهی، برگزاری یک همایش ملی در این راستا و ارائه چندین پژوهش علمی در این زمینه افزود: دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی باید پژوهش میدانی و نظری فراوانی رادر سال آتی انجام دهند تا شاید مسئولان اجرائی کشور در تصمیم گیری شان تجدید نظر نمایند.

زینب فضایی: “در کشوری که دانشجوهای دوره دکترای آن هنوز در یک سرچ ساده دچار مشکل می شوند، وظایف کتابداران کتابخانه های مدرسه نمایان می شود.”

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات

زینب فضایی در ارتباط با حذف پست کتابدار مدارس می­گوید: تا قبل از این رخداد نیز چندان به کتابدار مدرسه و حتی کتابخانه مدرسه اهمیتی داده نشده بود. درادامه این بحث ضمن اشاره به این مسئله که بحث اجرایی مطرح درآموزش دنیا “یادگیرنده محور” می باشد؛ افزود: “ما نیز نباید از قافله عقب بمانیم. در کشوری که دانشجوهای دوره دکترای آن هنوز در یک سرچ ساده دچار مشکل می شوند و یا هنوز با روش های یافتن اطلاعات مناسب آشنا نیستند وظایف کتابداران کتابخانه های مدرسه نمایان می شود.” خانم فضایی در ادامه تلاش گروه­های کتابداری را طی سالهای اخیر مثبت ارزیابی کرده که توانسته است حرفه را به نقطه عطف قابل تحسینی برساند او معتقد است انجمن کتابداری با پشتوانه گروه­های کتابداری می­تواند در حل این مسئله تاثیرگذار باشد.

زینب فضایی در پایان در ارتباط با تحت پوشش رفتن کتابخانه­های عمومی تحت نظارت شهرداری­ها می­گوید: “عملکرد شهرداری در کتابخانه های عمومی و فرهنگسراها تاکنون موفقیت آمیز بوده اما بهتر است کار تخصصی به دست کاردان آن سپرده شود به نظرم نهاد کتابخانه های عمومی میتواند گزینه بهتری باشد.

میترا سیفی: “اصرار به بازگشت  کتابخانه های مدارس به تنهایی راه حل مسئله ما نیست”

حدود ۲۰ سال کارشناس کتابدار دانشکده حقوق و علوم سیاسی و موسسات تابعه دانشگاه تهران بوده است و هم اکنون مسئول کتابخانه مرکز مطالعات عالی بین­المللی ست.

او در ارتباط با حذف شدن پست کتابدار بنا به تاییدیه وزارت آموزش و پرورش با تاسف و نگاهی واقع گرایانه می­گوید: “باعث تاسف است. ولی آیا واقعاً ما کتابخانه آموزشگاهی مطرح و قابل قبولی تاکنون در سطح مدارس داشته­ایم؟ سیفی در ادامه در راستای این بحث می­گوید: مشکل اساسی این‌گونه کتابخانه‌ها کمبود فرد‌‌‌‌‌ی آگاه د‌‌‌‌‌ر د‌‌‌‌‌انش و فن کتابد‌‌‌‌‌اری با توانمند‌‌‌‌‌ی‌های حرفه‌ای بالا است و ما امیدوارم بودیم این مسئله با استخد‌‌‌‌‌ام نیروهای متخصص حل شود‌‌‌‌‌“. میترا سیف پس از بیان نقش کتابخانه­های آموزشگاهی در توانمند ساختن دانش­آموزان در یادگیری، هدف مستمر کتابخانه را در مدرسه، تشویق و توانمند کردن دانش آموزان برای رسیدن به حداکثر دانایی و توانایی عنوان نمود میترا سیف “انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران، شورای کتاب کودک  و دیگر نهادهای تخصصی در حوزه کتابداری را به عنوان نمایندگان جامعه کتابداری معرفی کرده و افزود: “اصرار به بازگشت  کتابخانه های مدارس به تنهایی راه حل مسئله ما نیست چرا که تا به امروز اکثر آنها اگر ضرری نداشته باشند مفید و تاثیرگذار هم نبوده اند.” او در راستای همین بحث افزود: نمایندگان جامعه کتابداری باید با ارتباط رو در رو و طی جلسات ونشست های متعدد مسائل مهم آموزشی و فرهنگی را به چالش بکشند و با کمک جامعه کتابداری،  کتابخانه مجهز و در شان دانش­اموزان و آموزشگاهی ایجاد نمایند. میترا سیف درارتباط با اعتراض انجمن طی یک نامه به وزیر آموزش و پرورش افزود: به نظر من، فقط با نوشتن نامه اعتراض چیزی عوض نمی شود. او در این راستا افزود: “جامعه کتابداری باید با ارائه راهکارهای کارشناسانه و اطلاع رسانی گسترده، مسئولان را نسبت به مسائل فرهنگی و آموزشی آگاه نماید تا حساسیت بیشتری در ارتباط با مسائل فرهنگی و آموزشی دانش­آموزان به خرج دهند.” پیام میترا سیف به “مهندس نوید” اینگونه بود: “آموزش و پرورش زمان زیادی از دانش آموزان را به خود اختصاص می­دهد بدون آن که نحوه اندیشیدن را به آنان بیاموزد و به راستی به جز مطالعه آزاد چه راه مطمئن دیگری هست که می تواند اندیشیدن و چگونه اندیشیدن را به نونهالان آموزش دهد؟ وزارتخانه بهتر است در این مورد از کارشناسان و اساتید مسلم کتابداری ونیز از افرادی که بدین منظور آموزش دیده­اند یعنی کتابداران ، بهره بگیرند.”

مسئول کتابخانه مرکز مطالعات عالی بین­المللی درارتباط با فعالیت کتابخانه های عمومی زیر نظر شهرداری­ها دو بعد مالی و نیروی انسانی را مطرح می­کند. او معتقد است: از نظر مالی بهتر است کتابخانه های عمومی زیر نظر سازمان  شهرداریها اداره شود ولی به نظر من به لحاظ  تخصصی و نیروی انسانی تحت نظارت نهاد کتابخانه های عمومی باشد بهتر است زیرا با توجه به اینکه شهرداری نهادی غیرانتفاعی است و از نظر نیروی انسانی تحت نظارت نهادهای دولتی نیست ممکن است مشکلاتی برای کتابداران ونیز کتابخانه های عمومی از نظر جذب نیروی متخصصص بوجود آید. به اعتقاد خانم سیفی بهتر است تدابیری اندیشیده شود که تعاملی دو جانبه بین  نهاد کتابخانه های عمومی و شهرداری ایجاد شود . و به جای حذف این نهاد با پشتیبانی مالی شهرداری ونیز استفاده از نظرات کارشناسان متخصص ، جهت تقویت آن و همکاری دوجانبه سازمانهای مذکور گام برداشت.

مریم رزبان : اداره کتابخانه های عمومی مستلزم وجود مسئولین دلسوز و کارآمد است.

دارای مدرک کارشناسی رشته شیمی کاربردی از دانشگاه آزاد واحد تهران شمال می­باشد. او کتابدار یک کتابخانه عمومی ست.

مریم رزبان در ارتباط با حذف پست کتابدار از مدارس می­گوید: “در سال ۸۷ وزارت بهداشت طی تصمیمی غیرکارشناسانه و بدون مشورت با صاحبان حرفه تصمیم به حذف کتابداری پزشکی کرد که خوشبختانه با اعتراض دانشجویان، انجمن و گروه­های کتابداری موفق نشد. ولی امروز باز می­شنویم که وزارت آموزش و پرورش تصمیمی غیر کارشناسانه گرفته است.” مریم رزبان در راستای همین بحث می­گوید: واقعا جای تاسف است با وجود انجمن علمی و حرفه ای، نهادهای رسمی، نشریات ادواری و تخصصی، اصول اخلاقی مدون حرفه ای و کتابداران متعهد واخلاقمند، حذف و یا ترکیب این حرفه با حرفه های دیگر بدون نظرخواهی ازجامعه کتابداری و انجمنهای حرفه ای ، توسط افرادی  بیرون از رشته ( آن هم بدون ارائه دلیل منطقی ) صورت می­پذیرد.

مریم رزبان معتقد است: جامعه کتابداری باید بیش از این حامی انجمن­های تخصصی کتابداری واطلاع رسانی  باشند و به جای انزوا و یا بی­خیالی دربرابر تصمیم گیریهای غیراصولی، از بنیادهای علمی وحرفه­ای بیشترحمایت کنند تا آنها بتوانند درمدیریت رشته وحرفه قدرتمندتر عمل نمایند.

خانم رزبان در ارتباط با این سوال که آیا اعتراض انجمن به وزارت موفق خواهد شد یا خیر می­گوید: تا  زمانیکه دلیل اصلی حذف (کتابدار) ازمدارس  از سوی مسئولین امرعنوان نشود و این تصمیم گیری ازطریق تحلیل وشناخت مسئله بررسی نشود نمی توان نتیجه قابل قبولی برای آن درنظرگرفت.

مریم رزبان از “مهندس نوید” می­خواهد تا دلیل اصلی این اقدام  را به صورت مضبوط و کتبی بیان نماید و آن را به بحث بگذارند تا کتابداران نیز نظریات خود را در مورد این دستورالعمل ارائه دهند.

در ادامه از او درباره فعالیت کتابخانه های عمومی زیر نظر شهرداری می­پرسم و او ضمن بیان هدف و رویکرد کتابخانه­های عمومی، اداره کردن آنها را جهت ارائه خدمات کمی و کیفی، مستلزم وجود مسئولین دلسوز و کارآمد دانست و در پایان افزود: حال که قرار است طبق مصوبه هیئت محترم دولت اداره امور کتابخانه­ها به شهرداریها واگذار شود امیدواریم مشکلات کتابخانه­ها و کتابداران بیشتر از پیش مد نظر قرار گیرد.

مهناز قائمی: وزارت آموزش لطمه سنگینی به وضعیت آموزشی و پژوهشی کتابخانه­های مدارس وارد کرده است

متولد۱۳۵۷،دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه علوم وتحقیقات تهران و کارمند  بخش نشریات کتابخانه عمومی حسینیه ارشاد می_­باشد­­.

مهناز قائمی درارتباط با حذف کتابدار مدارس ابراز ناراحتی می­کند و تصمیم وزارت را اشتباه ارزیابی کرده و در این راستا می­گوید: “وزارت آموزش و پرورش با این تصور که هر فرد غیر متخصصی هم می­تواند نقش کتابدار را در مدارس ایفا کند، لطمه سنگینی به وضعیت آموزشی و پژوهشی کتابخانه­های مدارس وارد کرده است” او در ارتباط با نحوه اعتراض و اینکه واقعا در مقابل این تصمیم چه باید کرد، گفت:” با برگزاری همایشهایی در خصوص نقش کتابدار مدارس و تهیه گزارش­هایی از کارکرد و نقش کتابدار در کتابخانه­های مدارس و نامه به وزارت می­توان اعتراض خود را آشکارا بیان کرد.”

پیام کتابدار کتابخانه حسینیه  ارشاد به مهندس نوید اینست که : “ازآنجا که بر اهل علم و قلم آشکار است که مبنای علاقه به مطالعه و پژوهش در همین دوران ابتدایی و از مدارس آغاز می شود بیایید و با یک تصمیم عجولانه وضعیت مطالعه و پژوهش کشورمان را بیش از این دچار مخاطره نکنیم.”

مهناز قائمی در ارتباط با فعالیت کتابخانه­های عمومی زیر نظر شهرداری­ بیان داشت: کتابخانه های عمومی باید زیرنظر یک سازمان مرتبط و آشنا با حرفه کتابداری فعالیت کند و این در بهبود کار کتابخانه ها مفید تر می تواند باشد. و در پایان در همین راستا افزود: فعالیت زیر نظر شهرداری بدون تخصص لازم در اداره کتابخانه های عمومی می تواند مضر باشد.

نتیجه گیری:

حال که تعداد کتابداران آموزشگاهی کمتر از انگشتان دست است به نظر شما “به راستی چه می­توان کرد تا در وهله اول اعتراض انجمن به نتیجه برسد و در وهله دوم وضعیت کتابخانه­های آموزشگاهی و البته عمومی بهبود یابد؟

امروز هزینه برای استخدام ندارند فردا برای پرورش!!! اینگونه که پیش می­رود می­توان انتظار داشت در آینده­ی نزدیک تصمیم گیران به این نتیجه برسند که “ما بودجه جهت پرورش کتابدار نداریم، پس جهت ارتقای رشته، خود رشته را حذف می­کنیم!

براستی چه کنیم تا وضع کتابخانه­های آموزشگاهی و عمومی­مان بهبود یابد؟

–         شاید یکی از راهکارها اجرایی نمودن تنها یکی از ده­ها پروژه یا صدها مقاله­ای باشد که طی ۴ دهه توسط  متخصصان این حرفه در باب بهبود کتابخانه­های آموزشگاهی و البته عمومی نوشته شده است.

نظر شما چیست؟