آخرین میهمانی دسته جمعی و شاد با دکتر حری

نمی دانم هر کاری می کنم این اشک ها روان می شوند. راستی تو کی بودی و از کدام دیار.  تو از جنس معلمان سلسله مراتبی نبودی تو خودت بودی و خودت. صفحه مانیتور در مقابل چشمان من مه گرفته است. من دیر با تو همکلام شدم اما چه دوستی نابی. روش های پژوهش را می دانستم اما در کارگاهت شرکت کردم، روش معلمی بیاموزم، نوع نگاه بیاموزم، روش سخنوری بیاموزم. روش در روشی بیاموزم که از هیچ کتاب و هیچ معلمی نیاموخته بودم. دیر رسیدم و تو در کلاس بودی و روش تحلیل محتوا را درس میدادی. پشت در نشستم ، صندلی ای پشت در کلاس گذاشتم و به خود اجازه ندادم کلامت را با حضورم قطع کنم. به صحبت هایت گوش کردم، منتظر زنگ خوش خوراکی ها به لفظ شما بودم. انگار آن روز خوراکی در کار نبود. هر چه صبر کردم نشد که نشد. دیگر طاغتم تاخت شد، زیرا اگرچه شنیدن صدای دکتر خود کافی بود اما حضور در کلاس وی لطفی دگر داشت، میس کال ها به دوستان و اس ام اس ها بالاخره کارساز شد، وارد کلاس شدم، دکتر خنده ای کرد و گفت ظهرت به خیر. تو از کجا آمدی؟ گفتم … بعد ادامه دادن به صحبت  و گفتم دکتر به نظر من…. گفت مگر تو می دانی چه گفتیم ها ها ها. بله من پشت در  بودم .نگاهت خاشعانه بود و دوست داشتنی و هرگز فراموش نشدنی.

یادمان هست زمانی که برای جشن تولدت همه را دعوت کردیم و شما در بیمارستان بودی و گفتی من خودم را می رسانم، شما ادامه بدهید، جلسه را به خاطر من متوقف نکنید. دلهره ای عجیب داشتم، آن لحظات هم صدایت به من دلگرمی داد.

دکتر ما جشنی را برایت گرفتیم که بمانی و در کنارت باشیم و بدانی که بسیار عزیزی. برف می آمد برفی سنگین.  اما همه به خاطر تو آمدند به خاطر دوست داشتنت به خاطر مهرت به خاطر لطفت. همه دور هم جمع شدیم. به یادت شمع فوت کردیم کیک برش زدیم. باز هم دلمان راضی نشد.

به خانه ات آمدیم، جلوی در ایستادی، تازه یک ساعتی بود از بیمارستان آمده بودی. من انتظار داشتم ما به عیادت تو بیاییم اما تو به استقبال ما آمدی جلوی در.  بعد از چاق سلامتی، گفتی خوب چه خبر از حلقه ی ماد؟ من نبودم چه گذشت چه کار کردید؟

. واقعا  انسان چقدر می تواند فروتن باشد که در آن لحظه و بعد از خستگی های بیمارستان باز هم روی خوش نشان دهد و از دغدغه اش بپرسد. بعد از این که کلی با شما  شوخی کردیم و گفتیم چه گذشت. گفتی: ببخشید من این طور صحبت می کنم دکتر به من گفته باید کلمه ها را یواش یواش ادا کنی و زیاد صحبت کنی تا خوب بتوانی به قدرت تکلم قبلیت برگردی.

و من به شوخی گفتم: دکتر برای همینه این همه رو جمع کردیم آوردیم خونه ی شما. هر کی یک کلمه هم بگه دیگه تا شب تمومه از ما هم تندتر می تونید صحبت کنید. خنده ی ملیحی زدی.

کیکت را برش زدی و شمعی را فوت کردی و ما برایت آهنگ تولد تولد را دسته جمعی خواندیم. چه می دانستیم که این آخرین باری است که قرار است. تولد دکتر را جشن بگیریم دیگر نمی توانم ادامه دهم. فقط خوش به حالت که جمعی به خاطر از دست دادنت روزگارشان تلخ است و خوبی هایت را در ذهن ورق می زنن و تنها چیزی که به آن ها قوت قلب می دهد آن است که در کنار حق آرامشی دگر و بی وصف برای توست که ما آن را نمی فهمیم.

برای شادی روح دکتر صلواتی ختم کنید.